“In onze werkgroep bespreken we casussen met als doel daaruit lessen te trekken, zodat de verzekeraars effectiever hun rol kunnen spelen om misstanden op het gebied van mensenrechten en arbeidsrechten en schade aan het milieu en dierenwelzijn tegen te gaan. De verzekeraars hebben daarin als beleggers hun eigen verantwoordelijkheid, maar overheid, ngo’s en de vakbond kunnen helpen om scherp te krijgen wat er mis is en wat ertegen gedaan kan worden.

Tijdens de eerste bijeenkomst stond de identificatie en prioritering van ESG risico’s centraal. Eén van de casussen betrof een Amerikaans vleesverwerkend bedrijf waar schendingen van dierenrechten, arbeidsrechten en milieuovertredingen aan de orde waren. Verzekeraars gaven inzicht in hun beleggingsproces en de verschillende bronnen die zij gebruiken om ESG-risico’s te integreren in hun besluitvorming. Ngo’s gaven gedetailleerde informatie over de genoemde problemen en gaven suggesties om deze aan te pakken.

De tweede casus was een mijnbouwbedrijf in Brazilië dat verantwoordelijk was voor de ramp met de dam waarbij begin 2019 meer dan 230 doden vielen. Wat betekent die ramp voor de slachtoffers, de nabestaanden en voor de mensen die weg moesten van hun land? Hoe kun je als belegger bevorderen dat mensen gecompenseerd worden voor de geleden schade? Kun je voorkomen dat zo’n ramp zich nog een keer voordoet? En heb je alle relevante informatie om optimale beleggingsbeslissingen te nemen? Daar ging het gesprek over.

In de tweede bijeenkomst stonden dialoog en engagement met bedrijven over de aanpak van ESG-schendingen, alsmede uitsluiting van bedrijven centraal. De eerste casus ging over de palmoliesector en de risico’s op schending van landrechten, biodiversiteit en ontbossing. De tweede casus ging over controversiële wapenhandel. Het risico hierbij is dat bedrijven wapens leveren aan regimes die zich schuldig maken aan mensenrechtenschendingen. In het najaar van 2019 volgt een derde bijeenkomst over herstel en verhaal voor slachtoffers van ESG-schendingen door bedrijven.

Het doel van de casusbesprekingen is om er samen lessen uit te trekken en die later dit jaar te publiceren. Wat kunnen verzekeraars doen om in situaties als deze verbeteringen te bewerkstellingen en wat kunnen partijen binnen het convenant gezamenlijk doen? Het is verhelderend om de dilemma’s open op tafel te leggen. Al kijken we er als partijen soms verschillend naar, we krijgen beter inzicht in elkaars visie en redenering en dat brengt ons dichter bij elkaar.

Als we er in slagen om uit elke casus samen lessen te trekken en daar vervolgens ook naar te handelen, dan hebben we met dit convenant zeker iets bereikt. Door de inspanningen te intensiveren, elkaar beter te informeren en gezamenlijk op te trekken, verhogen we de druk op bedrijven om verantwoordelijkheid te nemen en misstanden in hun keten aan te pakken.”

“Het verschil tussen onze werkgroep en andere werkgroepen is dat wij nadenken over wat we gezamenlijk kunnen doen om positieve prikkels te geven. Andere werkgroepen zijn bezig om risico’s te onderzoeken en de negatieve impact van beleggingen te beperken, wij kijken hoe alle partijen positief kunnen bijdragen aan het jaarthema, in dit geval Klimaatverandering en energietransitie. het gaat dus niet alleen over de bijdrage van de verzekeraars, maar ook over de bijdrage die ngo’s en de overheid kunnen leveren.

We zijn begonnen met een brainstorm aan de hand van de sustainable development goals. uiteindelijk zijn daar drie subthema’s uitgekomen: impact investing, het meten van de CO₂-voetafdruk van beleggingen en groene obligaties. Vervolgens hebben wij aansluiting gezocht bij bestaande initiatieven, zoals groene beleggingen en het Platform Carbon Accounting Financials. Het doel is om de bewustwording en de actiebereidheid rond het jaarthema en bestaande initiatieven te vergroten.

De doelstellingen waren vooraf niet zo concreet. Dat is wel een leerpunt voor het volgende jaarthema. Het helpt om in het begin af te spreken wat het doel is van de werkgroep en wat er concreet wordt opgeleverd. Wij hebben doelen geformuleerd die de kracht van de samenwerking binnen het convenant weergeven. We geven een kwalitatieve impuls aan de kaders van green bonds en stimuleren verzekeraars om de CO₂-impact van hun beleggingen in kaart te brengen.

De meerwaarde van samenwerking binnen de werkgroep is dat iedere partij haar eigen invalshoek heeft. Daardoor houden partijen elkaar scherp en worden er goede discussies gevoerd. Het helpt ook als partijen elkaar vertellen hoe ze naar het jaarthema kijken, welke kennis en ervaring ze meebrengen en wat ze al aan inspanningen plegen op dat thema. Dat weten we lang niet altijd van elkaar. Daarom hebben partijen in het begin ook een korte toelichting en sommigen een presentatie gegeven van wat ze doen op het gebied van klimaat.

Tijdens de Klimaatconferentie van het Verbond van Verzekeraars hebben we vanuit het IMVO-convenant twee presentaties gegeven. De ene ging over groene obligaties/impact investing, de andere over het meten van de CO₂-impact van beleggingen volgens de PCAF-methodiek.

In september gaat het tweede jaarthema van start, maar we hebben afgesproken dat we het thema Klimaatverandering en energietransitie de komende jaren nog meenemen. Daar zijn we na een jaar nog niet mee klaar. Het thema blijft voorlopig heel actueel.”